Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VI P 596/11 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Białymstoku z 2012-03-27

Tytuł:
Sąd Rejonowy w Białymstoku z 2012-03-27
Data orzeczenia:
27 marca 2012
Data publikacji:
27 marca 2014
Data uprawomocnienia:
15 listopada 2012
Sygnatura:
VI P 596/11
Sąd:
Sąd Rejonowy w Białymstoku
Wydział:
VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Przewodniczący:
Marta Kiszowara
Sędziowie:
Krystyna Bućko
Protokolant:
Marcin Sołub
Teza:
I. W sprawach dotyczących czynności prawnych podjętych przez burmistrza w imieniu pracodawcy w stosunku do pracownika, to właśnie burmistrz ma kompetencje do reprezentowania pracodawcy przed sądem i obrony swego stanowiska w sprawie. Jest to zresztą sytuacja pożądana, by zasadności i zgodności z prawem decyzji bronił organ, który ją podjął. W przeciwnym razie mogłoby dojść np. do takich sytuacji, że dyrektor, któremu wypowiedziano stanowisko, ale okres wypowiedzenia jeszcze się nie skończył, w sprawie ze swojego powództwa kwestionującego tą decyzję musiałby jednocześnie reprezentować drugą stronę, czyli pracodawcę. W tej sytuacji powódka pozwać winna swojego pracodawcę, czyli ów ośrodek reprezentowany przez burmistrza. II. Sąd Najwyższy w uchwale I PZP 11/04 stwierdził, że powołanie dokonane na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493 ze zm.) stanowi podstawę nawiązania stosunku pracy w rozumieniu art. 68 k.p. z dyrektorami instytucji kultury. Mimo technicznego braku dokumentu uchwały o powołaniu , na gruncie przedmiotowej sprawy ustalono, że doszło do powołania. Fizyczny brak uchwały przy dowodach na jej podjęcie nie może w sposób kazuistyczny prowadzić do wniosku o niepowołaniu pracownika . Nie chodzi zatem o to, że ustawa zastąpiła sporną uchwałę, lecz o to, że de facto uchwała została podjęta, że pozwany pracodawca nie miał innej możliwości postąpienia. Jednocześnie Sąd miał na uwadze, że w myśl poglądów doktryny podjęcie pracy na stanowisku obsadzanym na podstawie powołania, bez formalnego powierzenia tego stanowiska aktem powołania, może być potraktowane jako zawarcie przez strony umowy o pracę o pełnienie obowiązków związanych z tym stanowiskiem przez osobę nieposiadającą statusu pracownika powołanego na to stanowisko. Osoby takie są p.o. dyrektorami, kierownikami itp. [Pisarczyk Ł. Komentarz do art. 68(2) Kodeksu pracy komentarz LEX 2012]. Tymczasem nie ma wątpliwości, że powódka pełniła funkcję dyrektora, a nie p.o., ponadto w stanie faktycznych komentator odnosi się do sytuacji nie powierzenia stanowiska aktem powołania. Tymczasem postępowanie dowodowe wskazało na dokonanie aktu powołania, jakkolwiek nie odnaleziono jego pisemnego potwierdzenia w postaci uchwały. Dodatkowo godzi się wskazać, że powołanie bez zachowania formy pisemnej jest ważne, a pracodawca (lub organ uprawniony do powołania) jest obowiązany do jego potwierdzania na piśmie zgodnie z art. 29 § 2 k.p.
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Anna Wieremiejuk
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Rejonowy w Białymstoku
Osoba, która wytworzyła informację:  Marta Kiszowara,  Krystyna Bućko
Data wytworzenia informacji: